سلام

این وبو درست کردم که شما رو از علم و فناوری روز دنیا مطلع کنم

بیای واسم نظر بدی میام واست نظر میدم

اگه انتقادی چیزی هم بود بی تعارف بگین . مخصوصا در مورد عکسام

حالا که اینجا اومدی نظرم بده

نظر بدی هم منو خوشحال کردی هم نظرات خودتو بالا بردی

نظرتونو درمورد کد هایی که میزارم و قالب وبلاگم و.... بگین خوشحال میشم

فقط میخام نظر ندی

با تشکر

هارپ تنها سیستمی است که عملا قادر است جهت و زاویه پرتوها را کاملا در کنترل داشته باشد و هر ناحیه از یونوسفر را که بخواهد هدف‌گیری کند.

هارپ یک پروژه تحقیقاتی است که برای بررسی و تحقیق درباره لایه یونوسفر و مطالعات معادن زیرزمینی، با استفاده از امواج رادیویی تاسیس شده ‌است.

عده‌ای معتقدند این پروژه برای کامل کردن یک سلاح جدید پایه‌گذاری شده است. محل هارپ در نزدیکی استانفورد قرار دارد.

این سیستم در حال حاضر از مجموعه‌ای از آنتن‌های مخصوص تشکیل شده و روی زمین وسیعی به مساحت 23000مترمربع در آلاسکا نصب شده است.

این آنتن‌ها امواج مافوق کوتاه ELF/ ULF/VLF را تولید و به یونوسفر پرتاب می‌کنند. آنتن‌های ‌هارپ با پرتاب رادیو فرکانس‌های بالا به یونوسفر می‌توانند ناحیه وسیعی از آن را گرم کنند.

در نتیجه، این ناحیه به تپش افتاده و در اثر آن امواجی تولید و به زمین فرستاده می‌شوند. از میان تاسیسات مشابه آن در دنیا، ‌هارپ تنها سیستمی است که عملا قادر است جهت و زاویه پرتوها را کاملا در کنترل داشته باشد و هر ناحیه از یونوسفر را که بخواهد هدف‌گیری کند.

اصولا امواج آنتن‌ها پس از اصابت به یونوسفر و بازگشت به زمین قادرند نه تنها به عمق دریا بروند بلکه فراتر رفته و به اعماق زمین نیز وارد می‌شوند و عملکرد آنها مانند رادیو ترموگرافی است که امروزه ژئولوژیست‌ها برای اکتشافات مخازن مختلف شامل گاز و نفت استفاده می‌کنند.

وقتی یک موج پایین رادیو ترموگرافی به داخل زمین فرستاده می‌شود به لایه‌های مختلف برخورد کرده و آن لایه‌ها را به لرزه درمی‌آورد.

لرزش، صدایی با فرکانسی مخصوص تولید و به سطح زمین بازمی‌گرداند و ژئولوژیست‌ها از صدای بازگشتی، قادرند مخازن زیرزمین را شناسایی کنند.

با این تفاوت که رادیوترموگرافی سیستمی است که با قدرتی به کوچکی 30وات لایه‌های زیر زمینی را به لرزه درمی‌آورد و حال آنکه ‌هارپ، سیستم فوق‌العاده پیشرفته‌تری است که همان لایه‌های زمین را می‌تواند با استفاده از قدرتی برابر با یک میلیارد تا ده میلیارد وات بلرزاند.

بدیهی است که هر چه قدرت امواج بیشتر باشد تاثیراتش روی آیونوسفر و اثرات ذره‌بینی آن بالاتر می‌رود.

منبع: همشهری دانستنیها

آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی آمریکا درحال آزمایش یک پهپاد پرنده است که می‌تواند بر سطح آب بنشیند و سپس مانند یک زیردریایی در زیر سطح آب حرکت کند.

این پهپاد برای حمل‌کردن حسگرها به مکان‌هایی طراحی شده که ورود وسایط نقلیه عادی به آن‌ها دشوار یا خطرناک است.

این پهپاد دوزیست با الهام از پرندگان ساخته شده و می‌تواند زیردریایی‌های دشمن را یافته‌، مواد شیمیایی را شناسایی کند یا برای بررسی نشت نفت شنا کند.

نام این ماشین ترکیبی Flimmer است و آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی به تازگی ویدیویی را منتشر کرده که ربات را در حالت پرواز و شنا به نمایش می‌گذارد.

یکی از چالش‌های اصلی در ساخت این فناوری، جاسازی هر دوی باله‌ها برای شنا و بال‌ها برای پرواز بدون مداخله آن‌ها در کار یکدیگر بود. در ویدیوی منتشره، باله‌ها عمود بر بال‌های پروازی تا می‌شوند.

برای این که این پهپاد بتواند در زیر آب شنا کند، باله‌ها به سمت پایین تا می‌شوند و پهپاد را هنگام شیرجه‌زدن به زیر سطح آب نیرودهی می‌کنند.

اخبار علمی - ایسنا

تبدیل ضایعات سمی دباغی به سوختهای زیستی موفقیتی است که بتازگی نصیب پژوهشگران دانشگاه توماس باتا در جمهوری چک شده است.

آنها با استفاده مجدد از ضایعات صنایع چرم سازی، موفق به تولید سوخت زیستهایی بمراتب مقرون به صرفه تر از سوختهای موجود در بازار شده اند.

پژوهشها نشان می دهد ضایعاتی که پس از کندن پوست دام برجای می ماند، از همه مواد لازم برای تولید سوختهای زیستی برخوردار است.

کارل کلومازنیک، یکی از استادان این دانشگاه می گوید: «اصل کار بر مبنای جدا کردن گلسیرین از چربی است و جایگزین کردن آن با متانول. در مرحله بعد گلسیرین را از سوخت جدا می کنیم. حتی پروتئین موجود در ضایعات پوست را برای استفاده های دیگر جدا می کنیم.»

معمولا به ضایعات پوست گوسفند بعنوان ماده ای مناسب برای تولید سوخت زیستی نگاه نمی شود. به این دلیل ساده که حاوی میزان بالایی پروتئین و اسیدهای چرب آزاد است و جدا کردن هر دو ماده برای تولید سوخت ضروری است. تیم پژوهشی جمهوری چک با علم به این موضوع و جدا کردن مواد مذکور و استفاده مجدد از آنها در بخشهای دیگر، در واقع با یک تیر دو نشان زده است.

بعلاوه، محصولات جانبی دباغی حاوی مواد سمی و همچنین چربی ای است که به محیط زیست آسیب می رساند. بنابراین استفاده از این ضایعات بعنوان سوخت، برای حفاظت از محیط زیست هم راه مناسبی است.

کارل کلومازنیک، یکی از استادان این دانشگاه در ادامه می گوید: «موفق شده ایم مجموعه ای از مشکلات محیط زیستی را از راه به کار گیری ضایعات پوست حل کنیم. سوزاندن آنها خطرناک است برای اینکه دی اکسین و اکسید نیتروژن زیادی تولید می کند که محیط زیست را تا حد زیادی آلوده می کند.»

علاوه بر اینکه این پروژه، طرحی در راستای حفاظت از محیط زیست است، برای تولیدکنندگان کالاهای چرمی هم از نظراقتصادی مقرون بصرفه است زیرا می توانند از ضایعاتی که منهدم کردن آنها هزینه دارد، در تولید سوخت استفاده کنند.